Παιγνιον(Λεωφορος, Αλκηστις Πρωτοψαλτη-Σταματης Κραουνακης)

Intro:

Πες μου μωρο μου
τι θελεις να σου παιξω
Τη Λαιδη Μακβεθ, η την Ηλεκτρα?
Μες στο παιχνιδι μου κοιταζω να σε μπλεξω
Μα το σκηνικο μου ειναι φτωχο
Κι εγω σπαραζω και πονω

Απ την αρχη της σχεσης τους, το θεατρικο στοιχειο ηταν πολυ σημαντικο. Ισως γιατι κι οι δυο τους ηξεραν οτι ο ερωτας, απο το πρωτο εως το τελευταιο γραμμα του, δεν ειναι παρα μια τεραστια θεατρικη παρασταση. Ετσι λοιπον υπηρξε μια σιωπηρη συμφωνια αναμεταξυ τους. Αφου ηταν που ηταν θεατρο, αν μη τι αλλο θα διαλεγαν αυτοι τα σκηνικα, τα κοστουμια και τους διαλογους.

Τζουμ ταρατατζουμ αμαναμαν και τρισαλι
Παντα σ αγαπουσα
μα δεν ηξερα γιατι
Τζουμ ταρατατζουμ αμαναμαν και τρισαλι
Κοιτα με
πως λαμπω
στη σκηνη

Ισως γιαυτο να αισθανθηκαν απο την πρωτη στιγμη (μπαινοντας βεβαια χωρις να το καταλαβουν στο τριπακι που προσπαθουσαν ν αποφυγουν) οτι με κανεναν αλλον δεν θα μπορουσαν να ειναι. Τοσο απλα και ομορφα, στο ζαβλακωμενο τους μυαλο. Και με καθε θεατρικο της τερτιπι αυτος αγαλλιαζε, με καθε φανερα σκηνοθετημενο του διαβημα, αυτη εκστασιαζοταν. Γιατι πιστεψαν οτι ειχαν βρει τον τροπο να γυρισουν το ερωτα πισω στις σπηλιες, με το να τον πεταξουν απο τον τελευταιο οροφο του πιο ψηλου ουρανοξυστη.

Ελα βρε Τασο μου
κι η Γκολφω σου σε ψαχνει
Εχει χαθει
Σ αλλον αιωνα
Κανει φιναλε
Κι η φωνουλα της σε φτιαχνει
Ομως
δεν μπορει να θυμηθει
και ξαναρχιζει απ την αρχη

Ομορφα που περνουσαν τα χρονια...
Τζουμ
ταρατατζουμ
αμαναμαν
και τρισαλι
Κι στον θιασο τους παρελασαν ολες οι ερωτικες περσονες του αιωνα...
παντα
σ αγαπουσα
μα δεν ηξερα γιατι

τραγικες και μη...

τζουμ
ταραταζουμ
αμαναμαν
και τρισαλι

κι αλλες τοσες δικες τους...

κοιτα με
πως λαμπω στη σκηνη....

και καθε φορα, καθε νυχτα η παρασταση εκανε απανωτες αυλαιες, με το κοινο να παραλληρει.

Μια Κυριακη που η μανα Ελλας επαιζε πρεφα
Εξω απ τη Θηβα εχασα τα λογικα μου
Μες στα μπροκαρ γυρνουσα σαν τη Γενοβεφα
Κι επιασα τον ιδιο το σκοπο
σαν τον παλιο καλο καιρο...

Μα καπου, σε καποια διπλα του συνεχους του Μοεμπιους, εκει μεσα στους σιροπιαστους τους εγκεφαλους, γκγκκκκρκκγκρκ! Κ
κατι στροβιλιστικε, εκανε μια τελευταια χωροχρονικη πιρουετα και σκαλωσε. Σχεδον ακουσαν τον θορυβο απο ταινια που μπλεκεται και σταματαει αποτομα.
Και μονο τοτε συνειδητοποιησαν με φρικη οτι η παρασταση τους βιντεοσκοπειτο. Οιμοι!!
Κακο! Καταρες και κερασφοροι διαβολοι!
Μονο τοτε συνειδητοποιησαν οτι απ τη στιγμη που ο ερωτας τους πραγματωνοταν, εμπαινε σε δραση, με καθε καινουργια παρασταση που στηναν, γινοταν αλλο ενα πιξελ στην εικονα.

Τζουμ ταραταζουμ
αμαναμαν και τρισαλι

Για μια στιγμη πανικοβληθηκαν.
Αγαπημενοι μου, ανοητοι δραματουργοι!

παντα
σ αγαπουσα
μα δεν ηξερα γιατι

Ομως ακριβως επειδη τους φτιαξιανε

Τζουμ ταραταζουμ

Τοσο αφορητα ανοητους και υπεροχους

αμαναμαν και τρισαλι

δεν αργησαν να βρουν τη λυση.

Εδωσαν ενα τελευταιο φιλι,
βουτηξαν ο καθενας στο δικο του συνεχες
και πηγαν πισω, ο καθενας στο σημειο πριν στραβωσει η ταινια.
Ταξιδευοντας πισω και μπροστα παλι στις μνημες τους
Μαζι και χωρια,
ακινητοποιωντας ετσι τον ερωτα τους,
μια τεραστια αντιστροφη σουπερνοβα,
να αιωρειται σαν σουρεαλιστικος καμβας
πανω απο τα ορυχεια των σχεσεων.


Outro:
εζησα σε αλλη..
ε..πο..χη

τελος