ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ η αλλιως ΟΧΙ ΑΚΡΙΒΩΣ
Στο σπιτι που ο αερας αποφασισε να γινει σαν νερο
Ενα νερο πυκνο, σκοταδι θυμαρισιο
Και το νερο στις βρυσες τρεχει
δωδεκα σταλες στη σειρα
και καθε σταλα αντιυλη
Μες στο σαλονι φωτα πηχτα
τα δαχτυλα μου αφηνουν ιχνη στο κενο τους
και μουδιασμενα αγκομαχητα
παρθενικες αναζητησεις στην ανθρωπινη μας γλωσσα
Στο διπλανο δωματιο κοιμαται η Αγαπη
μαυρες κουμποτρυπες και μια ροζ γλωσσιτσα
Αραγε τι να ονειρευεσαι μικρο,
κλειστο μη-με-λησμονει?
Σκιες πισω απ τα βλεφαρα σου
και χρωματα ανυπαρκτα για τα δικα μας
τα ενηλικα μας ματια
μες στο σκοταδι σε ακουω να μουρμουρας
μα δεν γνωριζω τη δικη σου, την πρωτοπλαστη τη γλωσσα
Η αντανακλαση του πανω σε λεπιδα
να κοβει της κλωστες μες το μυαλο μου
κλωστες απο τη μαριονετα-ευατο μου
Αγαπη κι Ερωτας
Ηλιθιες λεξεις.
Ζωη και Θανατος
Βραχνα ψελλισματα σε μια ευθεια γραμμη.
Οχι, οχι ακριβως
3 comments:
Αυτό το μπλόγκ όσο και να προσπαθώ δε μπορώ να το καταλάβω.
Ζητοοοοοοο κορίτσια!
Σκοτεινό. Δύσκολο -δεν εννοώ δυσνόητο, εννοώ δυσβάσταχτο. Σε μια φάση μου θύμισε ένα πνίξιμο που ένιωσα όταν άκουσα το τελευταίο τραγούδι που είχε γράψει ο Σιδηρόπουλος, το "Αυτοί μιλάν". Θα του πήγαινε η μουσική εκείνη. Και μερικές άλλες λυπημένες που ξέρω. Αλλά κρίμα να είμαστε λυπημένοι πρώτη μέρα του καλοκαιριού. Καλό ηλιόλουστο μήνα λοιπόν...
@Κολοκυθι-Χιπ χιπ-χουρεεεεη!
@σαμμανος-Καλο μηνα και σε σενα, εστω εκπροθεσμα. Με χαροποιησε παρα πολυ το κομεντ σου. Ακριβως αυτο ειναι για μενα το ποιημα αυτο, πνιξιμο.
Post a Comment