Αφιερωμα

Ηρθε η ωρα για ενα αφιερωμα.

*μουσικη. Παραπονιαρικη. Μια βαθια, αισθαντικη φωνη απαγγελει:Ο χωρισμος ειν'ένας θανατος μικρος*


Εχει περιπου ενα μηνα που η Θεσσαλονικη αποχωριστηκε μια απο τις πιο ΚΑΛΤ(μιλαμε ΚΑΛΤ)μορφαρες της, κι εγω μια απ τις καλυτερες μου φιλες. Τωρα λοιπον, ειτε σας ενδιαφερει ειτε οχι(που δεν σας ενδιαφερει), εγω θα κανω μια αναδρομη στην κοινη μας ιστορια μας αμαρτια μας.




ΤΟ ΑΓΑΘΟΚΟΥΝΕΛΟ

Το Μποτρικακι το γνωρισα στο σχολειο.στην τρυφερη ηλικια των δεκατριω, οπως και τις αλλες καλτακες της τσακαλοπαρεας. Ηδη ειχε αρχισει να διαφαινεται η σχιζοφρενης προσωπικοτητα της, με αποτελεσμα διαφορα φαιδρα, οπως τη φορα που μας εκραζε για ελλειψη σοβαροτητος:

TO ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑΣ:

Αθηνα-Ρε κοριτσιαμ σοβαρευτειτε λιγο!Δεν αντεχω ολη την ωρα μαλακιες. Ελεος πια, ηρεμειστε δεν μπορω αλλο!!!

-σιγη-
-χτυπαει το κουδουνι-
Νατασσα-Ω ρε γαμωτο, ποιος ανεβαινει τις σκαλες για την ταξη τωρα.
Αθηνα-Μη στεναχωριεσαι θα σε παω με τον ιστο μου, ΣΠΑΙΝΤΕΡΜΑΑΑΑΑΑΝΝΝ

Ναι.

Και η Αθηνα μεγαλωσε. Και ωριμασε. Και της δημιοργηθηκασι αποριες για τον κοσμο, τη δομη και τη λειτουργια του, τις οποιες και δεν παρελειπε να μας ανακοινωνει

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Ειμεθα λοιπον καπου εκει τριτη γυμνασιου, πρωτη λυκειου, και παμε ολα τα κορασια να δουμε ΛΟΡΝΤ ΟΦ ΔΕ ΡΙΝΓΚΖ. Βρισκομεθα στη σκηνη οπου το φροντακι ανακοινωνει οτι ειναι μαγκας και καραμπουζουκλης και θα ΠΑΕΙ στο Μαουντ Ντουμ να γαμησει το Σορον αναποδα, και αρχιζουν τα γκομενακια(λεγκολας, μπορομιρ,αραγκορν κτλ) να γονατιζουν μπροστα του και να λενε εχεις το τοξο μου, εχεις το σπαθι μου εχεις την ασπιδα μου. Καλα?Καλα.
Κι εκει αντηχει σε ολο το σινεμα η φωνη της Αθηνουλας:Και ΠΟΥ θα τα κουβαλησει ολα αυτα στο ταξιδι?

Ναι. Το κουνελακι μας απο τοτε ειχε ενα τελειως δικο του τροπο να "μπαινει" μεσα στις ταινιες. Το κακο ειναι οτι τονε καλλιεργησε κι αποφασισε να μπει και στη σχολη κινηματογραφου. Ω ναι. Οπερ και σημανει πως η Αθηνα κατα καιρους κολλαει. Κολλαει. Τριγυρναει λεγοντας πχ μονο "Βελουδινο κουστουμακι ε? Ναι, καπως ανετο" και αλλα τετοια φαιδρα. Αλλα την αγαπαμε. Μονο και μονο για την απιστευτη εκφραση που παιρνει η μουρη της οταν ειναι λιωμα και προσπαθει να κανει τη σοβαρη. Μια φωτογραφια ρε γαμωτο, το βασιλειο μου για μια φωτογραφια!! ΠΡΕΠΕΙ να τη μοιραστω αυτη τη μουρη με την ανθρωποτητα.

ΑΝΗΓΟΕΗ ΚΟΥΝΕΛΩ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥ και σε ηγαπω και σε αφιερωνω αυτο το κλασσικο:

http://www.youtube.com/watch?v=wD9mCp8SifM

ΥΓ, η προαναφερθεισα μουτσουνα σου, φερνει λιγο του Αλεξ δεν βρισκεις?