Ο Ωρολογοποιος

Όταν μες στο σκοτάδι ακούς τους
Χτύπους
Του χαλασμένου ρολογιού σου
Να αντηχούν σαν πέτρες κάτω απ το νερό
Καμπάνες σε ναούς νεκρών θεών
Αίμα που στάζει απ το λαιμό αυτόχειρα
Τότε να ξέρεις
Χίλιες φορές έχεις πεθάνει
Χίλιες θα ξαναγεννηθείς
Και κάθε χτύπος ρολογιού
Ένας χαμένος χτύπος
Απ της δικής σου της ζωής τους μετρημένους


Και τικ και τακ και μπα
Και μπουμ
Άραγε τούτη τη φορά
Η ανάσταση θα έρθει
Και γριτς και γριστ χαρτί, στυλό
Και ωπ!
Εις απ την άλλη τη μεριά πια του καθρέφτη


Κι η σαπισμένη φύση σου
Άλμα σαπίλας κάνει
Μα δε σου φτάνει
Ο χρόνος σου τις δάφνες για να δρέψεις
Κι έτσι ο καθρέφτης
Στέκει μετέωρος κι από τις δυο πλευρές του
Κι φθορές του
Λάμπουν σαν κόσμημα
Στο καθαρό χρυσάφι

Όλα γυαλίζουν, γυάλινα
Ψεύτικα όπως είναι
Όλος ο κόσμος σου γυαλί Τετράδιο
Και μελάνι

Και τικ και τακ και μπακ
Και μπουμ
Ενώ η καρδιά σου χτύπους χάνει

Και ζήτω!
Σαν σταμάτησες τους χτύπους πια να χάνεις
και ει-Χοπ και χοπ και ει
ως την επόμενη φορά που θα ξαναπεθανεις