Ο κυριος που πιστευε πως ζουσε σε ενα αεροπλανο

Ήταν μια φορά ένας κύριος, που πίστευε ότι ζούσε όλη του τη ζωή σε ένα αεροπλάνο.
Κάθε πρωί ξυπνούσε τα παιδία του και τη γυναίκα του, πάντα με τα ίδια λόγια¨
«Κύριες και κύριοι, σας ομιλεί ο κυβερνήτης»
Ακολουθούσε μια αναφορά για τον καιρό, και αφού τελείωνε, η γυναίκα του έπρεπε να ενδυθεί το σωσίβιο και να δείξει στους επιβάτες πώς να το φορέσουν κι αυτοί, χαμογελώντας ταυτόχρονα τόσο πλατιά που οι άκρες των χειλιών της ενώνονταν στο σβέρκο της.
Ύστερα η οικογένεια έτρωγε το φαγητό της μέσα σε πλαστικούς δίσκους, οι οποίοι περιείχαν πλαστικά πιατάκια με πλαστικό φαγητό μέσα σε πλαστικά σακουλάκια.

Τα παιδία καθόταν στις ειδικές μπροστινές θέσεις για τα παιδία.

Η γυναίκα του σε μια καρέκλα κοντά στην πόρτα.

Το κάπνισμα φυσικά απαγορευόταν

Αυτός, ήταν πάντα ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, γιατί από κείνη τη μεριά απ το παράθυρο φαινόταν μόνο ουρανός.

Με τα χέρια τεντωμένα οδηγούσε το αεροπλάνο, πιλοτάριζε το αεροπλάνο, ήταν το αεροπλάνο.


Και κάθε βράδυ, κάτω από τα χειροκροτήματα πληρώματος και επιβατών, προσγείωνε το αεροπλάνο, ασφαλές στον προορισμό του, που δεν τον ενδιέφερε.


Κι ένα βράδυ η γυναίκα του, τρελαμένη από την έλλειψη νικοτίνης, τον έπνιξε με μια από τις μάσκες οξυγόνου που θα πέσουν πάνω από τις θέσεις σας σε περίπτωση αποσυμπιεσης του θαλάμου.