Βαθιες Ανασες

Αααααχ, τι ομορφα, τι ομορφα, επιτελους τις τρεις τελευταιες μερες βγηκα!

Ω ναι, ω ναι, χαλελουτζα(οχι το χαρντ ροκ, η αλλη) και ωσαννα ιν εκσελσις!

Προχθες πηγα...καλε που πηγα προχθες?

Αααα, ναι, προχθες πηγαμε με τη Σια πρωτα στη σχολη και κατσαμ λιγο στην καταληψη, μετα στο στεηκ του βιολογικου, και μετα ειπαμε να παμε ιατρικη που ειχε λεει ρεμπετικο, αλλα το μονο δειγμα ζωης εκειμεσα(ανθρωπινης δλδ, γιατι υπηρχαν και εντομακια τειδε κακειθε), ηταν τα πτωματα για τα εργαστηρια.
Τζο, απολογησου!

Βασικα αυτο ηταν προ-προχθες.

Προχθες πηγαμε με τη Σια στο παρτυ του Πολυτεχνειου, εγινονταν της πουτανος απο κοσμο, εγω φυσικα πηγα και καθησα διπλα στον τρελο του παρτυ( εκεινον με το ασπρο που πλακωθηκε κι ολας με εναν αλλονε), και ειχα και τον βλακα τον ελεμενταλιστ που με τραβουσε να παμε πιο κοντα στον καυγα.

Θελω να ψεξω δημοσια τον Ελεμενταλιστ, κατα κοσμο Μητσο, γιατι ενω χορευαμε με ειχε κατσιασει, κι ηταν ολη την ωρα μες στην αγκαλιτσα και τις αγαπες, και μου σπασε τα νευρα, ενα γιατι μου κοβε τις ευκαιριες και δυο γιατι, αμαν πια ειπαμε φιλοι φιλοι και ο Ελεμενταλιστ ειναι υπερανω παρεξηγησεως( ο ελεμενταλιστ ειναι ερωτευμενος με μια κοκκινομαλα που εχει φτιαξει στο μυαλο του, την οποια και περιμενει να συναντησει ανα πασα στιγμη), αλλα ελεος, υπαρχουν και ορια, τι ειμαι, κοινοχρηστο αγαθο? Μποουουουουουουου, γιουχαρουμε τον ελεμενταλιστ.

Χθες πηγαμε σε μια εξοδο-υπερβαση μαζι με τις αλλες φιλες μας στο καζα λα φαμ. Εμενα δε μου πολυαρεσει εκειπερα γιατι αμα δεν ειναι ο χωρος γεματος με μαλλιαδες και τζιβαδες ΔΕ λεει. Μετα φυγαμε και πηγαμε στο παρτυ του τμηματος θεατρολογιας, ημασταν εμεις και η Θεατρολογια αυτοπροσωπως, αντε και αλλα δεκα ατομα.
Ζητω συγγνωμη απο το παιδι με το οποιο μιλουσα, πρεπει να σε λενε Γιαννη, (ειμαι σχεδον σιγουρη), το τι αρλουμπες ακουσε δε λεγεται, ημουνα σε μια αλκοολοευφορια απιστευτη, φανταζεστε.

Σημερα θα ρθει η Σια να δουμε ταινια και να φαμε ποπκορν. Μαλλον θα δουμε για π φορα Μοντυ Παηθον. Αγαπαμε με ΠΑΘΟ και ΠΟΘΟΣ τους Μοντυ Παηθον.

Κατα τ αλλα εγω ειμαι στη νιοστη μου αποπειρα να διαβασω τον Ηλιθιο του Ντοστογιεφσκι. Ολες οι προηγουμενες αποπειρες μου(σε πιο τρυφερη ηλικια) ειχαν αποτυχει γιατι σπαραζα τοσο απο το κλαμα που η μαμα μου μου το παιρνε και μου το κρυβε.
Αγαπαμε και ΠΑΘΟΣ βαθους ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΥ τον Ντοστογιεφσκι κι οποιος τον αμφισβητει να ΜΗΝ μου ξαναμιλησει. Ειναι δογματικο ατομο και δεν θελω καν ν ακουσω τη γνωμη του.
Αυτααααα