Ο Πλεονεχτης
Δος μου τους εφιαλτες σου
δικοι μου εφιαλτες να γενουν
Τρομοι δικοι μου.
Και στο δικο σου υπνο μοναχα λιβαδια ν απομεινουν
Δος μου τις παραβασεις σου
απο τη λογικη
μ ενα φιλι
απ' το μυαλο σου οι τρελες σου θα σβηνουν
Δωσε μου την αγαπη σου
κι εγω θα σε τραβηξω
απ' τον υδατινο σου κοσμο της σιωπης
Και θα σωθεις
Δικοι μου κι οι εφιαλτες μου,
Δικες μου παραβασεις
δικα μου ονειρα γλυκα, ωριμα σαρκοβορα ανθη
Δικια μου η τρελα στο μυαλο,
καλειδοσκοπικο σπιραλ με ταξη,
ολα ειν'ενταξει
την πατησες, μωρο
Δικοι μου οι εφιαλτες μου,
και μαζεψ'τη μαγκια σου
τα ρεστα παγωτα σου,
τα λιβαδια χαρισμα σου.
ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ
4 comments:
να δώσω και τις δικές μου παραβάσεις που θ αμου βγει ο κουκος αηδόνι με την δημοτική αστυνομία???
ναι καλε...και οτι σιδερικα, σκουριες κι ετς, δωστα κι αυτα
Ο παλιααατζηηηηηηηςςς
Μπορώ να πλειοδοτήσω για το ποίημα; -γιατί με τις τρίχες από πάνω δεν τα πάω καλά, μου φέρνουν φαγούρα! Πολύ ωραίο, ξεκινάει μέσα στην ρομαντζάδα και καταλήγει σε κλωτσιά στα αχαμνά! Κάτι τέτοια λείπουν απ' τον έξω κόσμο. Το κακό βρε κορίτσια είναι που τα λέτε μόνο στα μπλογκ και έξω νιαουρίζετε μόνο. Άντε ανοίξτε το στοματάκι σας και παραέξω και ρίξτε και καμιά νυχιά!! ;)
χαχαχαχαχ
καλά του τα πες
αν μας πάρουν και τους εφιάλτες πώς θα αυτοπροσδιοριζόμαστε μετά?
Post a Comment