Καποιος Εκει Πανω(Μην το διαβασετε, βγαζω τα ψυχολογικα αντερα μου.)

Καποιος εκει πανω, τα χει σοβαρα παιγμενα με την παρτη μου. Ειτε με λατρευει, αλλα αποτυγχανει παντα στο να το δειξει, ειτε θελει πραγματικα να με κανει να υποφερω και τελευταια στιγμη το μετανιωνει, και με παρηγορει με καμια χαντρα η κανα κολιε-ισα ισα για να μη μου στριψει.

Γιατι, κοιτωντας πισω μεχρι σημερα, τουλαχιστον στην ερωτικη μου ζωη, εντοπισα αρχικα δυο μοτιβα τα οποια και επρεπε να διαλυσω προκειμενου να δω κι εγω ασπρη μερα:

Το ενα μοτιβο ηταν οτι συνεχεια με ελκυαν-και με ελκυουν, αντρες που εχουν το συνδρομο της Γενοβεφας. Ανδρες που πρεπει να λιωσω σαραντα ζευγαρια σιδερενια παπουτσια, να σκοτωσω το δρακο, να σκαρφαλωσω στο παραθυρι, για να τους κατακτησω. Μαζοχα του κερατα δηλαδη, η, ετσι για να το πουμε πιο ωραια και ψευδο-φροιδικα, υπεφερα απο το συνδρομο του Αστραφτερου Πριγκιπα-μονο που αντιθετα με το συνηθες μοντελο του φυλου μου, ηθελα να ειμαι εγω ο πριγκιπας

Το δευτερο μοτιβο, ηταν οτι προσελκυα συνεχεια αντρες-Τηφωεις. Ο Τηφωεας ειναι φανταστικο προσωπο, και βαριεμαι να γραψω γι'αυτον, ομως μπορω να περιγραψω τα χαρακτηριστικα του. Ο Τηφωεας ειναι ενας αντρας γοητευτικος. Τελεία. Ειναι ο αντρας τον οποιο γνωριζω και αυτοματα αρχιζουμε να μιλαμε για ωρες, τα γυρω ατομα εξαφανιζονται, η εξυπηρετουν μονο στο να αναδεικνυουν το ποσο καλα περναμε οι δυο μας, τελωσπαντων ειναι ο αντρας που οταν σκαει μπροστα σε σου κανει να αναρωτιεσαι μηπως τελικα εχεις πετυχει το κελεπουρι. Κι αφου γινει και το μοιραιο, εσυ στεκεσαι εκει, και για λιγες μερες νιωθεις σαν να εχουν ανοιξει οι ουρανοι και να χεζουν ευτυχια στην κεφαλα σου. Κι επειδη εισαι και αγαθομουνα, δεν δισταζεις καθολου να δειξεις και σε κεινον και σ ολο τον κοσμο ποσο χαρουμενη εισαι.

Αλλα κι εκεινος, δε δισταζει καθολου να δειξει ποσο τυχερος αισθανεται που σε γνωρισε. Σε κανει να νιωθεις μοναδικη, εκλεκτη, και σουξουμουξου, μεχρι που καποια στιγμη,(χρονικα πολυ μα παρα πολυ κοντα στη γνωριμια σας) κχχχχχχχμππρπρπρπρπτινγκ!

Εξαφανιζεται. Και μεχρι τωρα χτυπιοσο κι αναρωτιωσο γιατι. Θα σου πω εγω γιατι. Γιατι δεν εδειχνες αυταρκης. Γιατι ενας αντρας οταν παρει φορα, του σηκωνεται τοσο πολυ που νομιζει οτι μπορει να παρει πιπα στον εαυτο του(το ιδιο ισχυει και για τις γυναικες, με διαφορετικη ανατομια, προφανως). Γιατι ποτε δεν πρεπει να προσφερεις τον εαυτο σου απλοχερα, χωρις να ξερεις τι καπνο φουμαρει ο αλλος, αν ειναι διαφορετικος απ τον δικο σοτ, και κατα συνεπεια θα σου κανει φαρυγγιτιδα. Αλλα πανω απ' ολα, εχω καταληξει σε ΕΝΑ πραμα. Αν το διαβασει κανας αντρας και διαφωνησει, τον ικετευω να με πεισει για το αντιθετο, γιατι ουτε κι εμενα μ αρεσει που το πιστευω.Αυτο λοιπον που πιστευ οτι συμβαινει, ειναι δηλαδη συμβεβηκον(καλα το γαμησα, τελειωνω), λεπον αυτο που πιστευω οτι συμβαινει ειναι οτι πολυ αντρες που δεν ειναι μαλακες γαμιαδες, αλλα ουτε και τελειως ειλικρινη παιδια,μεταφραζουν την αγνη, σαρκικη καυλα, σε συναισθηματικη αναταραχη, τρικυμιες στο μυαλο στην ψυχη και τα λοιπα. Υποσυνειδητα παντα. Ομως αφου γινει το κοκο, μια δυο, τι θα γινει? Θα φυγει η καυλα, και μαζι και οι αγαπησαρικες φιοριτουρες.

Αυτα λεπον ηταν τα δυο μοτιβα που ενετοπιζα μεχρι σημερις. Τι θεμα ειναι ομως οτι προσφαρα αντεληφθην πως η αληθεια ειναι ΕΚΕΙ εξω, πως η περιπτωση μου ειναι καρμικη, και πως, οπως ειπα και στην αρχη, καποιος Εκει Πανω μου παιζει ασχημα παιχνιδια.

Γιατι?

Γιατι οποτε εχω φαει τα σκατα απο μια Γενοβεφα που γουσταρα τρελα και δεν κατεκτησα τελικα, ΤΣΟΥΠ! Εμφανιζεται πεταλουδιζοντας ενας Τηφωεας, ερωτικος και αναλαφρος, για να μου αποσπασει την προσοχη.

Και αμα της αποχωρησεως του Τηφωεα, τσουπ! Σκαει μυτη μια Γενοβεφα, η επανεμφανιζεται μια παλια, για να μου υπενθυμισει οτι οι Τηφωεις ειναι εφημεροι και ασημαντοι και τελωσπαντω τι ασχολουμαι μαζι τους, εδω μιλαμε για σοβαρα πραματα, Γενοβεφα.

Και ΜΟΛΙΣ η κατασταση με τη Γενοβεφα αρχισει να με κουραζει, μαντεψτε τι γινεται...

ε ξερετε.

Σχεδον μπορω να φανταστω μια στρουμπουλη, πρασινη θεοτητα, κατι σαν τους Ξεχασμενους Θεους του Ντανσανι, να καθεται πανω σ ενα συννεφακι και να μουρμουραει: "Κακο, κακο, κακοο κοριτσι, τωρα θα δεις, τωρα, ΝΑ!" και να μου ριχνει μια θεικη μουντζα-καταρα-Γενοβεφα, πεντε λεπτα πριν αρχισει να μυξοκλαει"οχι, οχι, καημενη, καημενη κορη των ανθρωπων, ωωω,ωωω,ωωω" και να απιθωνει εναν Τηφωεα στο πλαι, σαν για να με παρηγορησει.

Κι αυτο παλι μονο για πεντε λεπτα πριν ξαναρχισει:"Κακο, κακο, κακο"

Αραγε τι συμβαινει? Μηπως κατα βαθος και υποσυνειδητα με μισει τοσο πολυ, που χωρις να το καταλαβαινει, μου προσφερει αναπαυλες μονο και μονο για να υποφερω περισσοτερο στην επομενη μαλακια?

Εγω πιστευω οτι προσπαθει να μπει σ ενα γηινο καλουπθ επικοινωνιας, αλλα επειδη ακομα τον εμποδιζουν οι παρεμβολες απο τα βαθη των αιωνων και τους καιρους τις κυριαρχιας του, εχει ενα μονιμο βουητο στ'αυτια που τον εμποδιζει ν ακουσει τις ιδιες του τις σκεψεις.

Οποιος και να ναι ο σκοπος του, εγω εχω καταλαβει, οτι ακομα κι οταν αισθανομαι οτι εχω φτασει στο αμην, ο εαυτος μου εχει τη μαγικη δυναμη να μηδενιζει το ρολοι, και να ειμαι ξανα πανετοιμη για Γενοφεβες, Τηφωεις, κι οτι αλλο φερει η ζωη. Πιο επιφυλακτικη, σιγουρα. Προσεχοντας πιο πολυ τον εαυτο μου, βεβαιως. Αλλα παντα, λες και δεν εχω ξαναπονεσει ουτε μια φορα, στη συντομη(has been and probably will be) ζωη μου.