Sunday, February 4, 2007

Raller* η αλλιώς O Επιθανάτιος Ρόγχος

Σκηνικό: Μια όμορφη ευρύχωρη κουζίνα. Οι κλαρωτές κουρτίνες στο παράθυρο είναι τραβηγμένες και επιτρέπουν στον ήλιο να λούζει τους τοίχους, τον πάγκο, τα ντουλάπια, την εστία, το ψυγείο. Το ντουλαπάκι κάτω από το νεροχύτη είναι κλειστό, κι έτσι ο ήλιος δεν φωτίζει τους σωλήνες, τα απορρυπαντικά και τις κατσαρίδες που χουζουρεύουν περιμένοντας να πέσει το σκοτάδι.(πράγμα που αποτελεί και το βασικό λόγο για τον οποίο οι Κατσαρίδες διάλεξαν να κάνουν εκεί τη φωλιά τους.
Όρθια μπροστά στον πάγκο η μανούλα τεμαχίζει με ένα κοφτερό μαχαίρι ένα αγγουράκι. Το μαχαίρι μετακινείται σχεδόν αυτόματα πάνω στο Αγγουράκι διαμελίζοντας το σε τέλειες ροδέλες ίσου πάχους.

Απέναντι από τον πάγκο της κουζίνας βρίσκεται το τραπέζι, όπου είναι καθισμένο το αγοράκι. Νερομπογιές είναι απλωμένες στο Τραπέζι και το Αγοράκι ζωγραφίζει με αυτές ο,τι βλέπει μπροστά του. Έχει ζωγραφίσει τις κουρτίνες, τους άσπρους Τοίχους, τα ντουλάπια, την εστία το ψυγείο, αλλά όχι και τις Κατσαρίδες. Το Ντουλαπάκι Κάτω Απ Το Νεροχύτη, είναι κλειστό, και δεν τις βλέπει.(πράγμα που ήταν και ο αυτοσκοπός του εκεί χτισίματος της φωλιάς από τις Κατσαρίδες.)
Το Μαχαίρι, υπό την επιδέξια καθοδήγηση της Μανούλας, συνεχίζει την πορεία του πάνω στο Αγγουράκι. Το Αγγουράκι έχει τελειώσει, κι έτσι το μαχαίρι συνεχίζει, τεμαχίζοντας τα δαχτυλάκια της Μανούλας που βρίσκονται παραταγμένα με τάξη ακριβώς εκεί που τελειώνει το Αγγουράκι σε τέλειες ροδέλες ίσου πάχους.
Το Αγουρακι (συγγνώμη ήθελα να πω ΑΓΟρακι) ζωγραφίζει. Δεν είναι ακόμα ο αηδιαστικά ρεαλιστής ζωγράφος που πρόκειται να γίνει στο μέλλον(ακόμα πρόκειται να φοράει ψαθάκι και να κόψει τα αυτί του για να μοιάζει στον Βαν Γκοχ-η μήπως στον Νταλί; Δεν θα είναι σίγουρο και δεν θα το νοιάζει να μάθει, εφόσον θα μοιάζει σε κάποιον άλλον και όχι στον βαρετό, μίζερο τύπο που θα ήταν αν διατηρούσε και τα δυο του αυτιά ακέραια.)
Παρ’ολ’αυτά, έχει ήδη αποφασίσει ότι δεν τον ενδιαφέρει η απεικόνιση έμβιων όντων. Είναι της νατυρ μορτ σχολής. έτσι από τη ζωγραφιά του λείπει η Μανούλα, έχουν όμως περίοπτη θέση το Μαχαίρι και το Αγγορακι(συγγνώμη, ήθελα να πω Αγγουράκι), και το Αγοράκι τώρα έχει αρχίσει να ζωγραφίζει τις τέλειες ροδέλες ίσου πάχους που ήταν πριν τα δαχτυλάκια της Μανούλας. Δεν ζωγραφίζει ακόμα καλά(κι ούτε πρόκειται αλλά σσσσς μη του το πείτε), κι έτσι τα δαχτυλάκια στην ακουαρέλα δεν είναι παρά καφεκοκκινοι λεκέδες.
Η Μανούλα περνάει τη ματωμένη α-δαχτυλη παλάμη της μέσα από τα μαλλιά της. Τα σημεία απ όπου πέρασε η δάχτυλος παλάμη βάφονται κατακόκκινα.
«Θα μπορούσε κανείς να πει ότι επιτέλους έγινα μια φυσική κοκκινομάλλα!» λέει η Μανούλα και γελάει. Το γέλιο της αντηχεί στους άσπρους Τοίχους, στα ντουλάπια, στην εστία, στο ψυγείο, διαπερνάει το Ντουλαπάκι Κάτω Από Το Νεροχύτη και ενοχλεί τις Κατσαρίδες στο χουζούρεμα τους.
Το Αγοράκι έχει ζωγραφίσει τα πάντα μέσα στην Κουζίνα, όμως η ακουαρέλα του του φαίνεται ακόμα πολύ άδεια. Γι αυτό ξαπλώνει τη Μανούλα που ακόμα γελάει στον πάγκο, και με την ευγενική συνδρομή του Μαχαιριού την τεμαχίζει σε τέλειες ροδέλες ίσου πάχους.
Ικανοποιημένο, τελειώνει στα γρήγορα τη Ζωγραφιά του. Με το που βάζει την τελευταία πινελιά, πετάγεται πάνω εκστασιασμένο και αρχίζει να τραγουδάει ένα τραγούδι με στίχους που βγάζει εκείνη τη στιγμή απ το μυαλό του, και ήχους που υπήρχαν στα βαλτώδη κομμάτια του μυαλού του απ τον καιρό που η αμοιβάδα έβαλε μπρος να γίνει άνθρωπος:


Raller!Raller!Raller!
Ηρθεν η ώρα σου καλέ!
Raller!Raller!Raller!
Ο επιθανάτιος σου ρόγχος

Raller!Raller!Raller!
Και αντηχεί στον ντενεκέ
Ο τελευταίος χτύπος της καρδιάς σου

Raller!Raller!Raller!
Σε σκότωσα εγώ, καλέ!
Ο υιός σου ο μονάκριβος και ο μονογενής

Raller!Raller!Raller!
Κι οι Κατσαρίδες θα τραφούν καλέ,(rallerraller)
Απ τον αντίλαλο της τελευταίας σου κραυγής, Τέλος

ΥΓ Οι Κατσαρίδες από τότε και στο εξής αγαπούσαν πολύ το Αγοράκι. Και ζήσανε αυτοί καλλιτεχνικά, κι εμείς καλλιτεχνικοτερα.


*Raller[ρα-λλε] : αγνώστου ρίζας. Το εκπνειν τον επιθανάτιον ρόγχον

27 comments:

Anonymous said...

Χμμμ, πάνω που μιλάγαμε για κρασιά και τσουπ βλέπω tost της κατηγορίας μεθυσμένες παραγωγές. Σας παρακαλώ να με ενημερώσετε πόσο είχατε και τι είχατε πιει προηγουμένως για να τα κατεβάσω και εγώ ώστε να μπορέσω να εκτιμήσω το tost στο πλήρες μέγεθος και μεγαλείο του!

Helix Nebulae said...

Τοστ ζαμπόν που θα' λεγε κι ο μακαρίτης ο Μπουκόφσκι.

Κι αφού σας αρέσει η σπλατεριά, δείτε κι αυτό:
http://yperoptix.blogspot.com/2007/01/blog-post_5946.html

Υ.Γ. Δεν σας βάζω link αν δεν με βάλετε εσείς πρώτες :ΡΡΡ

Anonymous said...

Γίνεσαι όλο και καλύτερη. Εύγε!

Anonymous said...

Θα ηθελα να δωσω τα συγχαρητηρια μου στην συγγραφευς για την παρανοικη της ρογχοδημιουργια αλλα και να την ευχαριστησω για την εκτενεστατη παρουσιαση των κατσαριδων μεσα στην ρογχοιστορια.

Μποφουρ του Παπαμποφουρ του Παππουμποφουρ.

Sia+Meza said...

@ helix nebulae: Εσυ πρωτος, η εστω συντονισμενα καιταυτοχρονως. Δεν δεχομεθα εκβιασμους, μονο χρηματισμους
@ τζο Τιποτα, αυτο το κειμενο γραφτηκε σε κατασταση οχι νηφαλια, οχι συνειδητη, αλλα σιγουρα ανεπηρρεαστη απο ουσιες κι οινοπνευματα
@ Τριτογνωμη,ευχαριστω πολυ :)
@ Μποφουρ, Μποφουρ οπως Μποφουρ και Μπιφουρ, Χομπιτ? :)

Anonymous said...

Sobara? Se zileuo!

Anonymous said...

Πολύ δύσκολο χρώμα για μας που έχουμε μυωπία.
θα σε διαβάσω το βράδυ.
Τι σας πιάνει ρε παιδί μου μ’ αυτά τα σκούρα φόντα. Να διαβάσουμε θέλουμε όχι να βάλουμε την οθόνη στον τοίχο για καδρο :)
ανώνυμος με αμφιβολίες

Sia+Meza said...

Ntaks twra?Ama pia mas fagate

Anonymous said...

Χαχαχαααχαααα...

:Ρρ

Anonymous said...

Νομίζω πως οι γιοί βγάζουν την ψυχή της μανούλας τους πριν τελικά την σκοτώσουν.
Ο χαριτωμένος τρόπος που περι(γράφεις) στο κείμενο μου αποδεικνύει τον τρόπο που χρησιμοποιούν τις γυναίκες τους οι άνδρες. Είναι σαν να βρήκες τη ρίζα , ότι όλα αυτά ξεκινάνε από πολύ νωρίς.
Δωσε μου το μαχαίρι σου να τεμαχίσω τις αμφοβολίες μου. :)

Anonymous said...

και θενκσ που αλαξες τα χρωματα

Anonymous said...

Δεν κατάλαβα τίποτα. Γιατί το παιδάκι σκοτώνει τη μαμά του; Γιατί δεν είναι όλοι αγαπημένοι

Anonymous said...

Nice blog!! You must be psycho or what?

Anonymous said...

eksairetiki i allagi sta xromata. na tin kratisete!

Sia+Meza said...

Only people who do not express their psychotic side in a harmless way( in the way that we do), turn out to become actual psychos, thank you.

Anonymous said...

Πιστεύω ότι το "creative" θα πήγαινε πιό πολύ απ' ότι το "harmless".

Φυσικά!

Sia+Meza said...

Πανικός μαλάκα.....

Ρε μαλάκα προχθές ο μπόφουρ και η παρέα του είχαν καταλάβει τον υπολογιστή μου.Πρέπει να ψεκάσω.Τελος.

Anonymous said...

E..;

Anonymous said...

Ένα καλό ράντισμα με οινόπνευμα, μετά ταμποναριστά με προβιδόνη και τέλος σκληρό σαπούνισμα με antibacter. Επαναλάβετε όσες φορές κρίνετε απαραίτητο και εν ανάγκη φοράτε γάντια κατά τη χρήση για την αποφυγή επιμολήνσεων...

Anonymous said...

Μάλλον μας άφησαν... Προφητικό τοστ!

αμμος said...

Ακαμάτρες γυναίκες, δύο άτομα είστε και πάλι δεν προλαβαίνετε να ανεβάσετε ένα τοστ; Δεν ξέρετε ότι η τέχνη θέλει κόπο και θυσίες;
Ε;
Εε;
Εεε;

Sia+Meza said...

Φιλοι μας καλοι, καλοι μας φιλοι,

Δεν σας αφησαμε, οχι. Αλλα περιμεναμε να καταλαβετε.
Εμεις τα Αρχικαρναβαλια Θεσσαλονικης και Πασης Ελλαδος, δεν θα ητο λογικο να πρωτοστατουμε στας εορταστικας εκδηλωσεις; Ε;
EE;
EEE;
Μη φοβου!!!
Θα επιστρεψουμε δριμυτερες μετα το περας των εορτασμων, εχοντας συγκεντρωσει υλικο απειρου καλους, μπαρουτοκπνισμενο, χορταστικο και νοτισμενο απ το οινοπνευμα που σε αυτο το σημειο αναβλυζει πια απο τις ακρες των κρινοδαχτυλων μας ως αγιο μυρο.
Εις το επανειδειν φιλοι μας, παμε να κυκλοφορησουμε στη αηδιαστικα ροζ Θεσσαλονικη του σημερα και να φρικαρουμε τα αηδιαστικα ροζ ζευγαρακια του σημερα.

Πι Ες, τι γινεται με τα λινκ ρε παιδια, του ταργκετ νταμμυ μας στελνει στου αμμου και του καυτου σεξουαλικου δεκαοχταχρονου αγοριου που απολογειται στα αγγουρια,μας στελνει στου φαητ μπακ

αμμος said...

Κορίτσια ελπίζω να μην έχετε πρόβλημα να είστε μάρτυρες σε μια μονομαχία στο Λευκό Πύργο. Για λεπτομέρειες πατήστε το λινκ που δίνει η Νοζυπάρκερ στα σχόλια μου, στο "Ακόμα ζούνε, όσο γράφουμε."

Anonymous said...

Μαλάκα Greta έχεις κάψει τρελά εγκεφαλικά κύταρα..
Helga rulez

Throgos said...

Αγαπητή Σία και Μέζα σας προσκαλώ στο περίφημο παιχνίδι-μόδα της μπλογκόσφαιρας των πέντε πραγμάτων για σας.

DrStein said...

“Το Μαχαίρι, υπό την επιδέξια καθοδήγηση της Μανούλας, συνεχίζει την πορεία του πάνω στο Αγγουράκι”

Αδυνατώ να καταλάβω πώς ακριβώς συνέχισε το μαχαίρι στο δάχτυλο της μανούλας;
Οι δύο πρώτοι λόγοι που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν οι εξής:

α. Λόγο κεκτημένης ταχύτητας
β. Μικρή εμπειρία της μανούλας στα οικιακά και συγκεκριμένα στην χρίση του μαχαιριού;

Όλα τα παραπάνω όμως έρχονται σε αντίθεση με “την επιδέξια καθοδήγηση της Μανούλας” όπως λες.

Άραγε θα συμπεράνω ότι μάλλον συνέβηκε το

γ. Το έφερε η κακιά στιγμή

Θα σε παρακαλούσα, αν μπορείς, να διαλευκάνεις τις νεφελώδεις σκέψεις μου.

Sia+Meza said...

Αγαπητε Δοκτορα, λυπαμαι, δεν μπορω, η μαλλον δεν θελω να δωσω απαντηση στις αποριες σας.
Η προσωπικη και σαφως αμφισβητισιμη αποψη ειναι οτι ο συγγραφεας οποιουδηποτε κειμενου δεν πρεπει ποτε να το αναλυει ο ιδιος.
Διαλεξτε την απαντηση που σας ικανοποιει και θεωρειστε την ¨απολυτα σωστη :)